آواز رزم
اشعار انقلابی و مردمی از سرزمین ویران و اسیر به نام افغانستان
آواز رزم
اشعار انقلابی و مردمی از سرزمین ویران و اسیر به نام افغانستانای رفیق
ای رفیق
ای رفیق
در نیمه راهم من
در میان سیل خون و
چرخ ابر تیرگون مرگ و ویرانی
اژدها با سفله گانش قوله اش بالاست
صد صدایی ارتجاعِ «مدنی» جاریست
من به تنهایی
در جدال با هر چه پستی هاست
در شبی رگبار ایستادم
در رگِ مردار این ایام
تا خروش خلق خواهم رفت
دست من را گیر
راه من را جو
تا رکود و خستگی را
پایه ی همبستگی را
زندگی را
تازگی بخشیم
عشق من:
لبخندی بر لبهاست
فکر من:
آزادی دنیاست
دست من را گیر
را من راه جو
م . آژن
ثور 1397
هست در بین شما
هست در بین شما ؟
هست در بین شما ؟
مرد آهن تنی از گرده ای "اسپارتاکوس"
که سر از قله ی "اولمپ" کشد
و به رستاخیزی
گردن هر چه خدا است به دار آویزد .
ندمیده ست مگر
در دلی کوچه ای تان
"حلاجی"
ندویده ست مگر در رگ تان؟
خون آزاده زنی آگاهِی.
هست در بین شما "خارا"یی؟
در شبی سردِ توفانزایی
برخیزد
تا طنین دم صبح
ده به ده دوره کند
به شرنگ قدم دخترکان روستا
عشق و آزادی را
نان و آبادی را
نغمه در ناله ی خونبار زمان
بس ریزد
بنوازد برخیز
با همه جو ستمکاره ستیز.
نه جهیده ست هنوز
"چه" با تدبیری
که بگوید: هستم
و بکوبد ددان را به دهان
و سر از جنگل آزادی کشد
چون خورشید
هست در بطن زنی
نطفه ی "غازی" دگر
پا به دریای شررخیز حراست بنهد
با صدای قدم استقلال
سر دهد شورش خلق
و پدر را بکشد
و وطن را برهاند از جهل
و به شمشیر زند گردن «فرنگی» را
و بگوید: بخروش
وطنی می سازیم.
هست در لای صداهای شما
تک صدایی به بلندای زمان
همچو "جویا"ی جوان
لرزه در رگ رگ "سیاف" و "سیا" اندازد
و بخواند به فغان:
"من اگر برخیزم
تو اگر برخیزی
همه بر می خیزند"
هموطن همت کن .
هست در وسعت اندیشه تان؟
شرر آرا نفسی
یا جرسی
که به این راه دراز
همتِ «احمد» و «پویان» و «مجید» را ببرد
تا دل کوه
و به آزادگی سنگ سرودی بخشد
و به انسان تکانی
که تجاهل بس است.
هست در سیر دو چشمان شما
می بینم
مشت گردید و
زجا برخیزید
یاس را نیست کنید
بی گمان می آید
صفحه ای فاجعه ها را ورقی خواهد زد
با سرودی که حقیقت دارد
با غریو مردم
فصل خاموش شما را
بخروش می خواند.
م .آژن . پ . 2006
«ننگت باد»
امیر هوشنگ ابتهاج (سایه) یکی از غزل سرایان مشهور و محبوب ایران است که اشعارش مرزها را شکسته و در دلها رخنه کرده است . برای من سایه و شعرش جایگاه ویژه داشت و همه وقت خود را با این استدلال تسلی میدادم که:اگر فعالیت در خور ستایش در برابر رژیم آدمخوار ایران ندارد لااقل به چوب‌دست خامنه ای سفاک نیز بدل نشده است .در این اواخر هنگامیکه تعداد کثیر از ملت با شعور ایران در مخالفت با جمهوری اسلامی به سوی انتخابات نرفتند، سایه متاسفانه با حضور خود در پای صندوق های رای بر رژیم خون و خیانت مهر صحه گذاشت و در آخرعمر با دادن رای به حسن روحانی این جلاد آزادیخواهان ایران؛ خودش را در منجلاب کثافات جمهوری اسلامی غرق ابدی کرد.
شعر «ننگت باد» بیچارگی و حقارت شاعری را ترسیم نموده است که زندگی پربار مبارزاتی‌اش را در آخرین لحظات عمر زیر پای جلادان میهن‌اش نقش خاک میکند و تنفر آزاد اندیشان دنیا را با پشت نمودن به خلق‌اش بجان می‌خرد.
م.آژن
«ننگت باد»
ای “سایه”
ای نوازش افکار رنجبر
در پرتو غزل
دیروز تو
درود
امروز تو به گند.
گام بلند حربه شعرت مگر بمُرد؟
«کیوان ستاره بود»
«کاروان» کجا رسید
با «ارغوان» چه رفت
از رزم و
از تغزل و
از خون «هولی»ها (۱)
آخر گذشتی
پیش رو اگر متاع ست
پشت سرت جنازه ایران فتاده است
اندک حیا کن
بر قتلگاه حضرت شیطان
خضوع مکن.
نازک خیال عصر!
با یک بغل ندامت و آشتی
به سوی مرگ
گر می‌روی
برو
افسوسِ بیش نیست.
یاران به چوب دار
فرزانگان به جهنم جلاد فتاده اند
اما در این زمان
حیف است
تو مست و منگ
شعر واژگان پاک خرد را
بدست خویش
در دامن رژیم
این قاتل ترانه و خورشید زندگی
پرتاب می‌کنی
مرگ به از این جسارتِ
چند روز زندگی.
ای پیر شهر شعر !
با تو چه رفتی بود ؟
از تو چه مانده بود ؟
کز خلق رمیدی
رفتی کنار «هالو«(۲) و «زریاب «(۳) و مرتدان
دست حقیر خون‌پُر جلاد خویش را
بر سر کشیدی
اکنون برقص به گرد طناب ستمگران
یک شب غزل
به جشن «حسن«(۴)
یا «علی« (۵) بخوان
جامی به سر سلامتی بالا کن به شوق
تا مست شوی به ذوق امام نوحه سردهی.
فردا اگر به‌گور روی
پیش از آن شنو:
همسان«شهریار« و دهها «کاظم» (۶) مداح
مشاطه‌گر شدی
شمع و شعور زندگی را
در قمار رای
آری فروختی
عشق بزرگ میهن و
صد«گالیا« را
در آخرین دقایق این عمر نابکار
در پای خر خوکان ستمباره زمان
یکباره ریختی
دگر سرود و رونق تو
کرنش است و مکر
چسناله بیش نیست.
۱۴ جوزا ۱۳۹۶ ب
１- شیرین علم هولی یکی از شیر زنان مبارز ایران بود که بعد از شکنجه‌های طاقت‌فرسا بدست دژخیمان رژیم ایران همراه با فرزاد کمانگر؛ علی حیدریان؛ فرهاد وکیلی و مهدی اسلامیان در ۱۹ ثور ۱۳۸۹ اعدام گردید.
２- محمد رضا عالی پیام مشهور به «هالو« شاعر طنز پرداز و معترض بر رژیم سرکوبگر ایران که سرانجام همسان سایه در
پای صندوق رفت و به یکی از جلادان مردمش رای داد.
３- رهنورد رزیاب نویسنده خنثا و مشاطه‌گر رژیم پوشالی کابل و جمهوری اسلامی است که سفارت ترور پرور رژیم ایران در کابل وی را نقل مجلس ادبیات شاریده افغانستان ساخته هر ازگاهی طی محافل رنگارنگ تحایف ادبی را به وی پیشکش میکند.
４- اشاره به حسن روحانی رییس جمهوری رژیم اسلامی ایران
５- منظور علی خامنه‌ای رهبر ولایت فقیه
６- کاظم کاظمی شاعر مداح دربار خامنه ای.
اینجا
به رامین حسین پناهی و یاران مبارزاش
اینجا...
و شب را به زیر دار
به خیال صبح سپری کردم
و با این تصور که:
فردا، صحنه را حماسه خواهم ساخت
و اگر چشمانم گشوده بود
بر حقارت تان
خواهم خندید
و اگر دستانم باز ماند
خورشیدی ترسیم خواهم نمود
و اگر مجال سخن بود
خواهم گفت: مرا بکُشی
با اندیشه ام
و ریشه ام که عجین است
با سرزمینم چه خواهی کرد؟
غافل از اینکه جلاد
با تمام قدرتش
از چشمان یک اسیر
و انگشتان یک مصلوب
و زبان زندانی
هراس بی پایان دارد
زیرا
«اینجا قلب سالم را زالو تجویز می کنند».
م. آژن
پاییز
پاییز
-----
پاییز!
بر کشتن کشتن هم میهنانم بنالم
یا بر زلزله زدگان
کرمان شاه
هر دو از یک سرشتیم
و در توفان غمبار
هم سرنوشت.
با بیداری ات برخاسته
ام
و با اعدام ات
هزار بار مرده ام
ای کاش پاییز
همگام توده ها
با خیزش جوان
برخیزی و هوای زمستان را
زیر و زبر کنی
برکاخ های مرتفع ارتجاع روز
میخ اجل زنی
پاییز
بر گونه های زرد من شلاق
رسم مکن
ما فقر چشیدگانیم و
بیدار گشته گان
از زایش جوانه و
از یورش بهاری من
توبه
توبه کن.
م.آژن
24 عقرب1396من مرد رهم
گر مرد رهی غم مخور از دوری و دیری
دانی که رسیدن هنر گام زمان است
از راه مرو سایه که آن گوهر مقصود
گنجی است که اندر قدم راهروان است.
سایه
من مرد رهم
من مرد رهم،سوخته ای "دیری" و "دوری"
دانـــــم که "رسیدن هنرگام" گــــــــراز است
این کــــــج مدار پای مــــــرا بسته به زنجــیر
در پشت زمــــــان گاو جنایت یکه تـــاز است
آنــــــــــــــانکه زمان از کف ما ساده ربـودند
کشـــــتند همگان را و کنون در تب آز اسـت
در اوج ستــــم "جامــــعه باز" فـریب یـست
گـــــفتند چـرند اُدبـــــــا " محــرم راز" است
با مـن به مـــدارا سخن از عشق نگــو بس
تسریع زمــــــــــان خالق انسان تـراز اسـت
من مرد رهم، فــــکر من اندیشه خـورشیــد
می تابم به هر سو که مرا دست نیاز اســت
آبــــــــاد شــود خــانه ی آزادگـــی و عشـق
آگاهی اگــــر مشت شود قــــابل نـــــاز است
طرد گشته ز هر کـوچه ی انسان و عــدالـت
ای "پیر غزل "پای ببوس عمر دراز است!!
فـــــرزند گل، از مصلحت روز نیــــــــــاموز
درها همه گــــــر بسته شوند پنجره باز است
با تیــغ سخــــن شعر تُــــــرا شـــق زده آژن
افشـــــای رذالت به شما جمله جـــواز است.
به شاعری که برای دژخیم گریست
به شاعری که برای دژخیم گریست
به محمد علی سپانلو شاعری که با سرودن «به یاد شیر پنجشیر» (۱) به زخم‌های قلوب هزاران مادر و پدر و زن و فرزند از دست جنایت‌ها و راکت‌بازی‌های مسعود با برادرانش گلبدین، سیاف، دوستم و خلیلی، نمک پاشید.
گفتی:
«در دره‌های مظلم هندوکش
یک مرد بی‌نظیر افروخت مشعلی»
نفرین بر دروغ
از قامت شکسته و پر بغض هندوکش
از سرزمین سوخته‌ی پنجشیر آمدم
با کوله بار درد
بی‌حرمتی به حرمت انسان
گیاه
سنگ
اسطوره‌ای ندیده‌ام
جز ببر کاغذی
«جنگاور شهیر
فرماندهی کبیر
پیر و امیر و میر»
ای ناشنیده آه من
از کی خواندی‌اش؟
وقتی که خواهران مرا سینه می‌برید
بر نسل رنج و حافظه‌ها دار مرگ بست
یا آنکه بر شقیقه و چشمان ملتی
صد ماشه می‌فشرد
نه
باور نمی‌کنم که تو هستی به داوری!!
بگذار ساده رُک بگویم
شاعر:
خون را به درز درز دریچه ندیده‌ای
یا گاهی
شال سیه به چهره دلبند کشیده‌ای؟
در ریگزار تفت زده‌ی «تل سیاه»
شوم
طمع ز آوارگی آیا چشیده‌ای؟
آن ضجه‌ها که بی‌اثر است
در سرای تان
فریاد مادریست ز گدایی
آواز کودکیست پی آوار
ایمان کجاست
ایمن و انسانیت کجا؟
آخر چه سان به جنگل آتش گرفته‌ام
سر لشکر تلا تُف و زالو روزگار
زنگینه جهان جهالت
هی شیر می‌شود
های
تزویرگران صحنه و بازار
(شاعران)
تقویم برای لحظه‌ی ارزانی شما
پوسیده باد دیده و گوش و خیال کج
او را سفینه‌های اراجیف غربییان
با مشتی از جهول شما
جمع دیگران
در پشت شیشه‌ها
خود ساختند
نواختند
خود باختند دگر
او شاه و شیر خطة ما نیست
ویران‌گریست به پله نفرین
شاعر:
برکن نقاب را
در پیچ پیچ کوچه مردم درآ درآ
خون از کجا فواره‌گراست
«قهرمان» شناس
با دردها نشین
فریاد کن مرا
حیف است واژگان خدا را
در پای خوکان بداندیش
آلوده می‌کنی
۲۱ثور ۱۳٨۱
یادداشت ها:
۱)در دره‌های مظلم هندوکش/ یک مرد مشعل افروخت./ یک مرد بی‌نظیر/ او پاسدار عزت و آزادی/ و دشمن جمود و تعصب بود/ فرماندهی کبیر/ او پاسدار نور و خرد بود/ پیمان به حفظ حرمت انسان بست/ با مردمی دلیر/ جنگید براساس حقوق ملت/ اسطورة شهامت و ایمان شد/ تسلیم ناپذیر/ در عرصة نبرد حریفی نداشت/ جنگاور و شهیر/ آن شیر را به حیله‌گری کشتند/ روباه‌های پیر/ انسان رنج دیدة افغان/ می‌غرد، ای امیر/ راه تو زنده است و تو با مائی/ در قلب ما نمیر/ فرمانده شاه مسعود/ ای شیر پنجشیر
تحول
تحول
در این دنیای دهشتزا
در این لحظات آدمکُش
محبت در سرای عشق پژمرده
و همت جایگاهش را
به ثروت داد.
زمین میکفد ازغم غصه ی غربت
تحرک نیست
و انسان منتظر صف بسته بهر مرگ.
در این بازار مردمخوار
رسالت، پر پرواز است به سوی
بیکرانِ "تحولِ کیفی"
اصالت چیست ؟
وطن را
زندگی
آزادگی را دوست باید داشت
و تخم عشق باید کاشت
و تخم عشق باید کاشت.
م.آژن
2 اسد 1396
شما ای خلق۱
شما ای خلق!
ــــــــــــــــــ
شما ای خلق
که سوگ زندگی را در بغل دارید
بسیج گردید و برخیزید
و هر روشن‌نما دلال اغیار را
که با هر ذره ای از سرنوشت تان
لگد کوبیده در چند برُهه‌ی پر خون
به سان رهزنان «ثور خون‌آشام«
به چار دروازه‌ی کابل آویزید
که خشکد تخم «بُش«
و «هیتلر« و «سیاف«
و روید در بهار
آزادگی و زندگی یکسان.
م. آژن
۱۱ جوزا ۱۳۹۶
خون کابل
خون کابل
ــــــــــــــــــــــ
دود بالا شد
خون خلق جاری
کابل!
ای کابل ترا کشتند
بارها در ماتم آغشتند
من به سوگت باز سوزم
یا بپاخیزم
بسوزانم رگ و ارگِ جنایت را.
هموطن:
بازوی رزمم باش
صحنه را باید دگرگون کرد
جهنم و جبر و جنایت را
از دل هر کوچه باید چید.
سالها در غم سرودم
بس
بعد از این
ای خلق آزاده
همتِ حماسه‌سازان
می‌سرایم بهر آزادی
بپا خیزید!
م.آژن
۱۰ جوزا ۱۳۹۶
چهارشنبه خونین