مهسا را کاشتند!

مهسا را کُشتند 

نه،

مهسا را کاشتند  

در رگ خلق

در غرور تن فریاد و نبرد 

بی خبر از آنکه 

ترس زن خنجر گشت

بر گلوی جلاد.  

مهسا ابر شد  مستانه غرید 

بر سر  راه جنایت 

و به آواز بلند 

همه جا راز او  را 

نام شرر خیز او را 

به قیام افراشتند.

مهسا خنجر شد 

مهسا پرچم رزمندگی هر زن شد

ای تو ایران زن و 

آهنگِ به بیداری من   

من که دردمند ترین مهسایم 

من که آشفته تر از  کوچه ی واویلایم

باید اینجا که جنایتکده‌ ایست

گورکنان بهر  زنان پیدا اند

همزمان با همگان برخیزم. 

م.آزن

۲۹ سنبله ۱۴۰۱