حیف !

پتیارگان هر روز

هوس می کنند و

             می زایند رذالتی

و ما بیچارگان دانسته

و نادانسته

پرورش میدهیم رذالت شان را

تا بر کله های پوک مان

که پُر است از

                    حرص

                        از ترس

                                از تسلیم

و تهُی است از عقل و

                          آزادی

مستانه حکومت کنند

افسوس دیگران

حقارت ماست

باختن

باختن

از همیشه تا هنوز رفته ام

بارها باخته ام ولی

سر فرو نبرده ام

 پای صد شکست را شکسته ام

قلب خسته را ز سینه ام

                       دوانده ام

میروم

در برابر سیاهی سیاه دلان

تا فغان خستگان جهان شود

من کتاب قصه ای تو ام

تو عزیز درد آشنای من 

بار بار بخوانی یم

تا بدانی ام

بدانی ام

بدانی ام

گام رفتنم به کوچه نبرد روز

شیهه ی غرور عشق را

صدا صدا می زند