غرور خاکم باش

تقــدیم  آنکه دربرابر سیاهی قد علم کرد و اینک لحظات تلخ اما شکوهمند زندگی را در زندان

مخوف اوسطاییانتجربه می کند.

به کامبخش عزیز و فامیل مبارزش 

                                                     آژن

غـرور خاکم باش!

چه ساده آغازی

نه او به بام کسی رفته است نیمه شبی

نه او سیاهه "هشت" را پــدیــد آورده

نه او تنــاب به حـلقــوم خـلق آویخــته               

                    نه هم شکنجه گریست

نه او شورش هنگامه خیز به پا کــرده

و این طویله گرایان خویشتن نشناس

که مهُر مرگ به بازوی روشنی زده اند

به پای خطبه ای خامی

                             نبشته اند

                                    اعـــــــــدام

و جـای حـیرت نیست

دیار و یار مـرا

                  حسرت نهان ترا

                             چگونه دزدیدند

ولقمه لقمه به دنــدان خــشم دریـدنـــد  

و قطعه قطعه هـزار دست و پا بـرُیدند

چگونه با چه زبانی ز دل کشم فریــاد

به حـلق کـشته ی مـا شُرشُر شاشیدند

مگر خدا نبود !

مگر عدالت تان

                تاج صد رذالت نیست؟

مگر حکومت تان

                  فحشاِ قدرت نیست ؟

و این شقاوت پوک را

                     به تف خواهد بست 

کنیزکان دموکرات شانه جنبان کیش

میان فک شما  وهم روز خــوابـیده

سخن ز مسخ نگاه است  و

                        دار به گردن مرد

سپاه سرکش فردای عدل آمدنیست

بمان به گونه ی  رندان

                   به سان خسرو پاک

و عاشقانه نویس

                 آن سرود مزدک را

سلول ِ تنگ نماد نبرد مردان است  

چــه باک از بودن   

و خط  فاصله اینست  

غـــرور خــاکم باش                     

درنگ نباید کرد

و زین حقیقت بشگُفته در میانه ما

صدای عشق جوان نو جوانه خواهد زد

سرود باید خواند

درود باید گــــفت

برآنکه حنجره اش قفل قرن را رازیست

برانکه می رود آزاد

                           سربلند و متین

برآنکه نام او حلاج کوچکیست بردار

به یادِمان بسپار  

همیشه زندگی آغاز می شود با مرگ

 ز خاک خون شهیدان

                    ترانه خـواهـــد رست

به پیش باید رفت

                        29/1/

چـــــــــه !؟

"شکل گیری حکومت های خود کامه بدون حضور

روشنفکران کوته بین و نادان ممکن نیست، این

گونه روشنفکران در عمل به رژیمی خدمت

می کنند که مدعی مبارزه با آنند. "

هانا آرنت

چـــــــــه !؟

دستـــــان کی به تـیر و تــبر راز گفتنیست ؟

آن غوطه خورده در لجــن روز رستنیست ؟

بگذشت دست رزم ؛ چپـــن را به شانه زن !

بر بــال چــــــــند هــوس دلـــت آرمیدنیست

عزم بلند "خــارا" و "چـــه" را کنـار گذار

اینک زمان گذشته و دالـــر بوسیدنیست  !!

ازبـــام ارتجاع به" ســـیاهکل" فغان زدن

نیرنگ تــان به مکتب ما خـــنده کردنیست

از کاروان گـــریختن و عهـــــد وفـــا زدن

حرافـــیان خـســته بدین شیوه جستنیست

شیر و شکر مجال به عمـــرت اگـــر دهـد

بر راه رفــتـه لعـنت تـــو نــیز شنیدنیست

با"شعر سرخ " و حرف دروغ پند ما مده

این خــرقه هم به محضر مردم دریدنیست

بگذر ، به نرخ روز هنر را حــراج مــکن

چتر خـــــــــیال تــــو به نسیمی پریدنیست

صد نعره از میــان دو صـد کـوه اگــر زنی

بر توبه گاه حـــــــــاکم دوران نشستنیست

دُر دری به پـــای خوکان لاف بــیش نــبود

نفـرت ز گـــور بلـــخی شاعــر رسیدنیست

بر راه و بر سفینه ای تان کــــودکان فـقــر

صد سنگ می زنند که هرسنگ ستودنیست

تشویش مـــدار قافـلــه سر مست مـی رود

خاشــــاک هم سر سر سـیل چندِ  رفتنیست

پرسش گــران عــدل بــه مسند اگر نشست

 وین چُته باز درتن و توش تنگ گشتنیست

ایـــن شف شف و شفــاگر تــان نیز بگذرد

دار وطــن بـــه گـــردن نامـــــرد دیدنیست

Dec 06