دنیا در مشتم

دنیا در مشتم 

در مشتم دنیاست

اگر کنارم

درهر قاره ای

یک یک تن

ایستاده برزمند

و بمیرند

و برویند.

                                ثور ۱۳۹۰

باور کن !

 باور کن !

 ما دویدیم به بی باکی ماه

نرسیدیم به خورشید

به آزادی و

              عشق

ما ندیدیم که بگویند

                  جهان آباد است

و خدا آزاد است .

گر تو آزادی را

با دو چشمان ناباور خویش

دیدی و

         دیدی

              دیدی

 تازه کن یاد بهاران را

                    یاران را

 نعره زن "آژن"

               "آژن"

و من از گور به پاسی سخنت می خیزم

باور کن.

                          ثور ۱۳۹۰

بودم

بودم

فاتح دنیا من بودم

اگر پدر پدرانم به دروغ   

و تضُرع 

آن نابکار دگم را پرستش نمی کرد.

                       ثور ۱۳۹۰

در خود ؟؟؟

در خود ؟؟

پای بسته

دل شکسته

هوس سفر

خیال بیهوده ی ست