جشن بی ننگان

جشن بی ننگـــــان

                                                                 « جشن بی ننگان

                                                                  دوامش مرگ

                                                                  سرودش پوچ»

من از میان سفره ی اعداد

صفر را به  جای "هشت"

صفر را به جای "هفت "

تا سالیانِ سال

در ثور خونچکان

                   تعویض می کنم

نی نی

در پیش روی هر یکی

                    نامرد

                       درد

                          زرد

تصویرِ ِ از رذالتِ خر را آونگ می کنم

تقویم از خجالتِ روز پاره می شود

اما

این هرزگان دیده درآ

                        بدسِگال دهر

دستی به خون فشرده و

                            بر نعش مادران

مست رقص می کنند

اینان

این بوته های تعفن و سگشاش*

در کندوی نجاست عفو

طبل دگر به گردن سرخورده بسته اند

بهر نجات خویش

یک مرگ کوچک است

و سزاوار خاک نیست

ای داد

ای تناب ستم

              دار

چرخ ِ به حق بزن

تف بر جبین شان!

 ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

* در دشت های  غرب افغانستان و یا شاید در جاهای دیگر بوته ای میروید که عمر زیاد میکند، بلندی آن به یک متر میرسد ، زمخت و متمایل به سفید و این بوته ی  هرزه و بیهوده را نه حیوان  می چرد و نه استفاده دیگر از آن میشود و حتا به اندازه ی

 بد بو و متعفن است که به جای هیزم هم نمی شود از آن کار گرفت  همین که حیوانات وحش آنرا بوئید  شاش و یا گند  خود را

 بر فرقش  تخلیه کرده از کنارش می کذرند  و ازینجاست که مردم آن را بنام بوته سگ شاش میشناسند.

این بوته ی  متعفن شباهت غریب  با معجون "جبهه ملی" داشته چنانچه اگر هزار و یک  ائتلاف و جبهه ی  جـــدید  هم  سرو سامان بدهند و از آستین بش های کوچک ولی "مدرن" سر بدر بیاورند دیگر نزد مردم  ما به  بجُــل باخته های روی سیه ای  می مانند که نه اکت دمـــوکرات بودن و نه جشن های میان تهی  پر زرق و برق  نجات شان خواهد   داد و نه  از ازذالت پیشگـی شان خواهد کاست .به امید  بسیج و استقرار  نیروهای مترقی ومردمی

بـــــــدرود

بـــــــــــــدرود

درود بر شما که به پاکی یک گیاه

از باغ سبز معرفت آموخته اید

                                     بسا

با خاطر بلند

                 با عزم استوار

آسوده میروید

هر جا که می رسیــد

هر سو که میــدمیـد

نخلی  به پای زندگی و عشق

با نوک یک قلم

                 بنشانید

 نادانی تبار تبر را

در خویش بشکنید و برانید

وز ما برای شان

آواز صلح را برسانید

از یادِ یاد تان نرود ارتش نجات

با پرچمِ فراز به تمنای یک بهشت

بر این زمین زشت

تخم دوام زندگی را بر ترازِ خاک

باید سرود و  کِشت

هر جا جنایتیست

صبح را صدا دهید

تا ریشه گاه خصم بخشکد

تا جهل پیر گنده شود

                  در دل ِ خزان

بدرود

ای کاروان ِ علــــم

ای قامتی سترگِ

                   اهورای معرفت

با جوش  پر خروش

دستِ درازِ خستگی را قطعه قطعه کن

قلبِ تمام زندگی را روشنی بده

پرواز ای قـناری خوش خوان و رهگشا

گامی به فصل دیگر و اندیشه ی دگر

از شاخچه ها به باغ

وز باغ تا به جنگل ایمان و چلچراغ                     

بدرود ای بهار

بدرود ای شگوفهِ دامان زندگی

                              ۲۴ اپریل ۲۰۰۸