جشن بی ننگان

جشن بی ننگـــــان

                                                                 « جشن بی ننگان

                                                                  دوامش مرگ

                                                                  سرودش پوچ»

من از میان سفره ی اعداد

صفر را به  جای "هشت"

صفر را به جای "هفت "

تا سالیانِ سال

در ثور خونچکان

                   تعویض می کنم

نی نی

در پیش روی هر یکی

                    نامرد

                       درد

                          زرد

تصویرِ ِ از رذالتِ خر را آونگ می کنم

تقویم از خجالتِ روز پاره می شود

اما

این هرزگان دیده درآ

                        بدسِگال دهر

دستی به خون فشرده و

                            بر نعش مادران

مست رقص می کنند

اینان

این بوته های تعفن و سگشاش*

در کندوی نجاست عفو

طبل دگر به گردن سرخورده بسته اند

بهر نجات خویش

یک مرگ کوچک است

و سزاوار خاک نیست

ای داد

ای تناب ستم

              دار

چرخ ِ به حق بزن

تف بر جبین شان!

 ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

* در دشت های  غرب افغانستان و یا شاید در جاهای دیگر بوته ای میروید که عمر زیاد میکند، بلندی آن به یک متر میرسد ، زمخت و متمایل به سفید و این بوته ی  هرزه و بیهوده را نه حیوان  می چرد و نه استفاده دیگر از آن میشود و حتا به اندازه ی

 بد بو و متعفن است که به جای هیزم هم نمی شود از آن کار گرفت  همین که حیوانات وحش آنرا بوئید  شاش و یا گند  خود را

 بر فرقش  تخلیه کرده از کنارش می کذرند  و ازینجاست که مردم آن را بنام بوته سگ شاش میشناسند.

این بوته ی  متعفن شباهت غریب  با معجون "جبهه ملی" داشته چنانچه اگر هزار و یک  ائتلاف و جبهه ی  جـــدید  هم  سرو سامان بدهند و از آستین بش های کوچک ولی "مدرن" سر بدر بیاورند دیگر نزد مردم  ما به  بجُــل باخته های روی سیه ای  می مانند که نه اکت دمـــوکرات بودن و نه جشن های میان تهی  پر زرق و برق  نجات شان خواهد   داد و نه  از ازذالت پیشگـی شان خواهد کاست .به امید  بسیج و استقرار  نیروهای مترقی ومردمی