آواز رزم

آواز رزم

اشعار انقلابی و مردمی از سرزمین ویران و اسیر به نام افغانستان
آواز رزم

آواز رزم

اشعار انقلابی و مردمی از سرزمین ویران و اسیر به نام افغانستان

به من آموخته اند


به من آموخته اند:

                از شاه اطاعت کن

به من آموخته اند:

                گر بم سرت بارید

خدا را شکر گو

خاموش باش

باز هم قناعت کن.

به من آموخته اند:

          گر تو زنی ،

       ساکت بمان تا گور.

و اما من که انسانم

سرود سرکشِ آزادگی را

              از گلوِ خاک می خوانم

زمین و آسمان را

                  از خدا هرگز نمیدانم

به تو می گویم: ای فرزند جانانم

تضرع بس

تزویر است

هرآنچه کور مان کرده است

 این دین است

ستمگر با سلاح مرگ می کوبد

 که  کشتن کشتن آیین است.

فقط آموز انسان بودن و

آزاد زیستن را

و عصیان کن

ز جا برخیز

و طرح تازه‌ای را ریز

جهان کهنه را برچین 

زمین و زندگی را

با شعار عشق و آزادی

و آبادی

برای "فصل پنجم "

تازه احیا کن.

و من در گور گمنامی

به پای پیچک وحشی

شبی با یک بغل شعر و

                   سرود و ساز

برای دوزخیان

مست خواهم خواند

پیام عشق خواهم داد

زمان از توست  

زمین تا بیکران از  توست

جهان را نخل عدل و

                 عشق افشانید.

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد