بارانی

بـــــارانی

تو به باران دلم

که ز چشمانم می بارد

                 اندوه اندوه

هیچ مگو طاقت کن

آنقدر تشنه ی دیدار توام

که به دریا برسم

                    در عطشم

باز آ با نفست

       گلشن جان مرا

               سیراب کن.

                               10 حمل 1393