به آنکه هیج ندانست و رفت تا لب هیچ
دست هایت
که همیش ساده سخن می گوید
با لب ات می خواند
وقتی آه بکشی
خامه ی خاطره را می نگرم
باورم تردید است
چشم هایت
شاید حال من است
و تماشاگر حرف دل تو
آنچه گفتی و نگفتی
در پس ابر زمان پنهان باد !
19/2/2001