من و کوه

 

مــن و کـــوه

 

 

ای کوه

هر چند صخره های تو در چشم آفتاب

تفتیده و سیاه

بی هیچ صدا نگاه

سنکین و رامتر است

اما

این دل در مقابل صد درد روزگار

ایستاده و روان

در زیر ناودان

بی هیچ پاسبان

بی باک و پاکتر است

ای کوه !

هر چند سنگ توای

سنگین تر منم

13/8/2001