آیتی می آید

آیتی می آید

در نگاه شب تار

خنده کردم تا سحر

                   صبح سپید

دیدم چیزی ندمید

شعله سر دادم و در کوچه مردم رفتم

دیدم ای واه!

   چه ساده چه سکوت

نم نم شبنم و اشک

میریزند بر لب رودخانه به خاک

هیبتم بالا شد

تا به کی خاموشید

در سکوت زمزمه و زمزمه و بغض شکست

طفل نا خوانده کتاب

 کنده یخن با تب تاب

گفت به عتاب :

از پی ابر سیاه ابر سیاه ابر سیاه

آیتی می آید

همه آیات دگر می سوزد

مشت کوبند به حلقوم زمان می کوبد

همه از زیر و زبر

همه از کوچه و پسکوچه ی آوار تباه

مثل آهو به تکاپو در پی گمشده اش

مثل یک شعله سرخ

و به آهنگ سحر نعره کنان مخروشیم  

8/08/2002