راهیان راه آفتاب

ما راهیان راه آفتاب

قطره های دامن سپیده ایم

عاشقان سر فراز شرزه ایم

در دل سیاه شب دمیده ایم

ای شکسته و خسته ها

ای همیشه در نهان گریسته ها

ای عزیز داغدارمن

ای صدای من

          سلاح من

               وجود رزم آشنای من

صبح شو سرود شو  ستم کشیم

ما

شیفتگان قله های سر کشیم

بر گزیده راه و رسم خویش

ما ز راه رفته پا نمی کشیم

میرویم میان دشت شب نشین

می کنِیم تمام بوته های هرزه را

ز دامن زمین

ما

برای کودکان کوچه های غم

نوازش و چراغ می دهیم

و بر فراز هر کویر خشک

چه آب ها به باغ و راغ میدهیم

ما! باورِ امید آفتاب

قطره های دامن سپیده ایم

عاشقان سرفراز شرزه ایم

در دل سیاه شب جهیده ایم

12/6/2001