من اینجایم

من اینجایم

رهی پرواز را بستند

هراسی نیست

من از امروز توفانی

و از  دیرینان سخت بارانی

گریزم نیست

و حتا

واژهِ  سرخ سرودم را

به دار مرگ آویختند

و بند بند سلولم را بوئیدند

و بگذار

زایش هر قطره را بیهوده انگارند

تبر بر شاهرگ ارژنک بنشانند

و بگذار

هر چه آشوب است

زند این قرن به زخم من

و بگذارهر چه هست و بود فردا است

بگذارند به دوش من

 هراس ِ از نبود چشمه ها هم  نیست

"من این جا ریشه در خاکم "

اگرچه اشک خشکیده

ولی من از شرار درد نمناکم

گریزی نیست در آهنگ پای من

من اینجا تا صدای هست بی باکم

   سرطان 79 هرات – فراه