بودن

بـــــــودن

بــــــــــــــودن

من بر چکاد زندگی ام تا صدای است

با خون خویش خط درشت نوشته ام

ققنوس آتشم

از راه رفته پای من هرگز نمی کشم

دریا امید من

بی باک و سرکشم

با هرنسیم ی از سر هر بوته ی وزد

با تلنگری

           غزلی

                 هر تبسمی

مدهوش محو ناصح دوران نمی شوم

بر واژگان پاک خدا شک همی برم

بی جا قدم به کوچه مردم نمی نهم

از خنج پر فریب صداقت

                    یک بام و چند هوا

ای بس مشوشم که خدایا

من خارخار حسرت وعشرت شکسته ام

من پاک رفته ام به امید که صبح پاک

بر جنگل شب زده رخسار وا کند

من عهد بسته ام اگرم بود تابشی

دست نوازشی

کج قفل یاس را ز فراراه زندگی

بر دار نحس کشم

من نیز گفته ام اگرم زندگی شبی

                                      باری دهد مجال

پست لوک مست پیله به حلقوم جویده را  

افیون توده را

از ریشه برکشم

گر این چنین نشد

یا بود من نبود شود نزد رهروان

آن جام شوکران شب شوم خسته را

بی هیچ بهانه ای

               یکباره سر کشم

من بر چکاد زندگی ام

                  این نوشته ام

                     جون2002