باشه

باشه

بر سری آب روان

من و انبوه خیالات سبک

                             سبز

                                سیاه

گه  زمین و به هوا

همه ی  هستی من تار تر از تاریکی

باشه  آمد لب جوی

                   کرد نگاه

آب نوشید و لگد بر سر صد سبزه گذاشت

رفت تا باز نگردد

به دیار عدم نام بلند و پوچ ما

مانده ام من به تماشای جهان

با شب خسته هزار بار گران

دلو 1380 کین