از نیمه راه گذشته...

از نیمه راه گذشته ....

در روزهای بد 

در سال زشت و زشت

مرگ طرح ریخته است

دار و طناب گردن ما را ریسیده اند 

بر شانه های مان

           هفتاد کتاب کار

افتاده است و 

            تحرک "چه" را طلبگار 

در یک چنین هوا

یاران نیمه راه 

جان دادن مرا 

از من گذر 

خلق به تاراج رفته را

از زور ضعف نحس   

خنجر می زنند  و 

                    غنیمت شمرده اند 

یاران نیمه راه 

نه 

از نیمه راه گذشته به گودال ابتذال

قی کرده های تعفن چند گنده خوار را 

نشخوارکنان کتاب رهی خویش کرده اند .

اینان 

در منجلاب ذلت و افلاس  

 نِق نِق کنان حقارت خود را

به رسم رزم 

چون خاینِ  گریزی و

                      دزدان "کاکه" اش 

در کله های تنبل و وامانده از  زمان 

با پستی تمام 

                  تزریق میکنند 

من از قباحت و به خود اندیشی شما 

از شرم مرده ام .

آنی که از من است 

هر چند ورم نموده و از پا فتاده اند  

 سخت می گزد مرا

با خود کجا برم که تو روزی 

همباورم بودی 

 در فرق من نشسته و

                      تاج سرم بودی. 

. 

خارپشتک شرور شر انداز  دیگری 

همرنگ مرتدان 

از فقر فهم و فرط رذالت

بی ننگی و لجاجت خود را 

به دم خر

در هرزه غرفه های جنایت  

به نام خلق

            از بام ارتجاع به قناره

                                       کشیده اند

اینان سپاهیان گریز پای  مکتب اند

چیل گشتگان  راه 

کز خاینان ترور شرف وام گرفته اند

تا زهر و غیظ ساری  خویش  را 

توجیه کنان 

به کام جوانان تازه کار  

در چشم توده های فقیر 

قطره قطره نرم 

ریزند با دغل 

ای همتِ بلندِ عزیزان رفته ام   

ای آزمون زنده به گوران روزگار 

ای خشم 

ای جرقه ی خورشیدانقلاب

جان را بیازما که مرتد گشتگان

داد از  اصول"احمد" تابان می زنند 

...

در روزهای زشت 

در سال شوم سرشت 

گر سرخ میروم

مفهوم می شوم 

چیزی شبیهی عزم رفیقان سر به کف

ور نه  

با حرف گنگ  لشکر بی جان 

در هایهوی شب

این قافله به قله ی انسان نمی رسد

  برخیز

برخیز عزیز جنگی من 

با کتاب"چه"

یک شاخه

یک شکوفه به قلب خزان بزن 

ترویج کن سرود رهایی خلق را

بگذار با عدو بخوانند:  

آیات مرگ ما 

پایان شان را 

در کار خویش و خیزش مردم 

دیریست دیده ام .

ثور ۱۴۰۱