آباد می سازم ترا

 

آباد می سازم ترا 

 

بــا مـن بمان با من بمـان

آزاد مــی ســــــازم تــــرا

از هـــرچه بند بندگـیست

وز هرچه رنج زندگیست

مــن بــا ســـرود سرکشم

دلــشاد مـی ســازم تـــرا     

 

ای چـلچـــراغ خـــانــه ام

گــنج دل ویــــــرانـــــه ام

آشــتی نگـــنجـد در تـــنـم

بهـر تـو از جـان مگـــذرم

بـــرگـــردن نــامــــردمـان

دار از رگانــــم مــی تــنــم 

از آهـــن ایــــن پیـــکـــرم  

فــــولاد مـــی ســـازم تــرا  

 

هــر چند دستـم بسته است

یـاران دیـروز خـسته انـــد  

گــربشکـــنی  بشکسته ام

برپـا شـوی مـن رستــه ام

بـــرخـیز ورنـه سفله گـان

بــــربــاد می سـازند تــــرا  

 

  

رمــز و نیــاز مــن تـــویی  

یــــارم دیــــارم ســـاغــرم

من بی تو هیچم هیچ هیچ

دور از تــو مـرغ بی پــرم

آغــاز منـم بشکـن رکـــود

نقــــاد می ســــازم تــــــرا   

 

پـایـان ده عصر ِ خـستگی

فــریاد گــر شـــو زنـدگـی

بــر خــرمـن اهــــریمنـان

بــر کاخ پـــوک هــرزگان

گـوگـرد منم هـم هیــمه ام 

تــند بــــاد می سـازم تــرا    

 

 

با دست های کــــودکــــــم 

با خون واشک چک چکم

از تـاج محـل آراستـــه تـر

از کـعبـه پــــر آوازه تــــر

چون ریشه ی اهرام مصر

بنیـــاد مــی ســـازم تــــرا    

 

زیبـــا تــر از اوج گیـــــاه

بر قـلـه ی امــــن و رفــاه  

دلبـــاز تـــر از چـهـار راه

دور از گـــزند هـر گــنــاه

از ذروه ی ایمـان خـویش

آبـــاد مــی ســـــازم تــــرا  

  

گــر گـوش دنیا کـــر شود

بیـدادگـران یکـسر شــوند

مـــن خـــاتم‌ ِ ویـرانگـــرم

صــد بار اگـر پرپر شــوم

آمـــــــوز نمــــــاد رزم را

کـهـــزاد مــی ســازم تــرا   

 

از ذره ذره سنگ و خـــار 

از قــتل "بــودا" و بهـــار

حــساب خــواهم مو به مو

آن لحظه روزیست یــاد آ‍ر

از خـــــاک تــا اوج فـــلک

مــن داد می ســــازم تـــرا  

 

بـــر ایـن زمین بــی وطـن

عـشق حــاکم دوران شـود

خورشید بخواند یک غـزل

مهمـان هــر انســـان شود

نفـــــرین به تقـــویم ستــم

میـــــلاد مـی ســـــازم تـرا   

 

                     2 اکتوبر 2008