بی باکتر بخوان!
به ملالی جویای قهرمان که صدای مردمش شد و لرزه به اندام خاینان و قاتلان انداخت
در مسلخ جنون زده‌ی شب
آنجا که زندگی سکوت است
هر نغمه زخم زخم
فرسودگان واعظ ترفند
با دنگ و فنگ خاصه خود
تقدیر را تمسخر تقویم می‌کنند
در کام جارچیان ستبر دار حلقه شد
انگار زمان شکست
میوند زنده شد
عصیان دختریکه خدا را شگفته ساخت
از آسمان گذشت
از درد عاصیان زمین
کوچه سار فقر
از آنچه میرود
از آنچه بود و رفت
صد شهنامه حسرت ناگفته قصه داشت
آهنگ شرزه داشت
نابخردان قوله کشیدند ز چارسو
این ببر از کجاست که می‌غرد
ملحد خواندنش
او تلخ خنده زد
سرشار پای کوفت
گیسو بلند صبح
در آن حصارتـنگ
تخدیر را درید
پایان انتظار
در دهنه‌ی شماتت زورمندکان روز
آمد صفیر صاعقه پیوست انفجار
گرُ سوخت گونه های چپاول
شاخ فلک به لرزه در افتاد فغان کرد
هستند بی گمان
در جنگل نهان
بیدار ماندگان
تا بر کشند شیره ز حلقوم جانیان
در من دمید جان هزار آرزوﻯ پاک
ایمان آتشین
در بذر عشق آیت فردا کاشت و کاشت
دستان شرق و غرب گرهی خجسته یافت
از شوره زار قیامت آزادگی رست
آوارها به نعره برآمد که شاهدیم
از خون فغان دمید
دریا خون گریست
آوارگان به سینه سرودند
وطن، وطن
دشت با پرنده گفت:
این دست بی صدا نمی‌ماند
شهبانگ زندگی!
هرگز مکن درنگ
ابریست پشت مردمکان دو چشم تو
ابر غرور عشق
سیل خروش خلق
بی باکتر بخوان
ما نیز خوانده ایم
نه آن چنان تو
دسمبر۲۰۰۳