چند سخن
آغـــاز صــد دریـــا مـنـم
در ســـوگ گــمنام شمــا
با صد امید و چند سخـن
آورده پیغــــام شمــــــــا
بگذراز این بند و رکــود
بگــشا قـفس ای زندگـی
مــن آمــدم بــا کـــاروان
پیــوسته همــگام شمــــا
اینجــا به دشت شب منـم
آواز انســــان مـی تنــــم
گــور کــدورت می کّـــنم
با عــزم سرخ فـام شمــا
خـیل جـنـایت مـی رود
از کــوچه‌سـار صبحـــدم
مـن آفـتاب را کاشتــه ام
بر زورق بـــــام شمــــــا
خـاموشی ها ای قصه ها
خـواب سکوت رابشکنید
حـماسه می بـاید نـوشت
از آرش و ســـام شمـــــا
از طعنــه و تبعـــیدگـــــاه
کی می شـود آتـش به پــا
گــرعـاشـق این خـانه ای
من حـــامی جــام شمـــــا
آن رهــــروان شـــرزه را
گویید غریوند چون غرور
فــردا تمــام هست و بــود
گــردد دگـــر رام شمــــا
بـرخـیزکـه بـاران آمــده
دوران بـه عـصیان آمــده
جـــلاد نـامـــرد را نگــــر
سـر بــرده بـر دام شمــــا
با مـن بیـــا ای همسفــر
فــــریــاد جــانـم را بـبــر
وین ساطع رزم و سـرور
شیـریـن کـند کــام شمــــا
5/5/2007