گـر نپـذیـرم کـه تـو ای
کـی تـو پذیـری کـه منم
نــه تــو ای نــه منـــــم
گـر بپـذیـرم کـه تـو ای
تـــو بپـذیـری کـه منـم
هــــم تــو ای هــم منم
عــــاشقــــانـــه
بی تـو به راه نمی روم
از تــو جــدا نمی شـوم
سردی جان خـویش را
بــا تــو دوا مـی شــوم
درد و نوای خـــانـه ام
ای ز وطـــن نشـانــه ام
سقف سکوت در فگـن
آتـــش جــان شـراره ام
آنکه به خــون نشست
منـــم
آنکه زهم گسست منـم
آنکـه بـه دار مـی رود
آنکـه شکست شکست
منــــم
گـر نپـذیـرم کـه تـو ای
کـی تـو پذیـری کـه منم
این من خسـته مـا نشـد
خصـم در آیــد که مـنـم
گـر بپـذیـرم کـه تـو ای
تـــو بپـذیـری کـه منـم
گـــرد حـقیقـــت بتـنیم
راز تـــو با رزم تــنم
دست بـه شانه ام گـذار
مــاتــم رفـــته یـــاد آر
شــورش عـاشقـانه را
به خـانه خـانـه ام بـیار
گر تو به پـا می شـوی
خلـق بـه پـا می شــود
دسـت ستمگــران روز
زود کــوتـاه مـی شـود
رود بــه کــــوه میـزنـد
مـاه بـه خـنده مـی دود
سوخـته دلان پرعطش
از دل خــاک می جهـد
آه دل و تــــــرانــــه ام
شعلـه‌ی عــاشقــانه ام
دخــــتر شــوق زندگی
ای تــو امـیـد خــانه ام
بی تـو به راه نمی روم
از تــو جــدا نمی شـوم
سردی جان خـویش را
بــا تــو دوا مـی شــوم
23/8/02