مـــن چـــه تنهــــایم

 

مــــن چـــه تنهــــایم

 

مــن به قــدِ عـمـر زشتِِ خـــویش

از هـــزاران چــشمه آب یـأس نـوشیدم

شرشر شنگش شرار ِکاخ دل روبید   

ابـتذالش نــور چــشمان ِ خـدا دزدید

آمـــدم پایین

در بیــابـان ِ سراسر لــوت

ردِ  پــای کاروان ِ نسیت

درفـــراز ِ کـــوچـه ی انســان

همصـــــدای نیست

خـــشتِ بخـــتم را بـــاران رُفــت

                      مــن چـــه تنهــــایم   

ازعـطش خـــاکستـرم را بــاد

هــرکــجـا بـُرد ابـرغـم بــارید

 

رونق ِ هـــمسایگــان بــالا

در مــــن اینجــــــا تلـــخ

نفـــــرتِ بی انتهـــا مــــانده

هـر چه در جان می تنم نقش صدای او

هـر چـه می جـویم مـیان آرزوهایم

باز تنهایم

ایستگاهِ حــوصـله لمید

کــف پـای انتظار پُندید

ابرتندِ سینه ام هرچند به شوق دل نمی غُــرد

در نمادم جــــوش فــــریــاد است

مـــن نمی خــواهـــم       

               نمی خـــواهـــم

                      بی وطـــن مبهــوت زیستن را    

گرگِ مستی

مرگِ گنگی هم سراغم را نمی گیرد

انتحار را نیز آلودند

awazrazm.blogsky.com

       

                                                     28/5/2007