بدخشان!

 بدخشان!

 بدخشانم به ماتم رفت و

                 خونین گشت

و من  قدر تمام لاله زارت 

                          در دل صحرا

به سوگت اشک باریدم

و مشتی خشم را با خلق تو

ای سرزمین لاجورد و عشق

                                گره کردم

که باید ریشه خشکانم جنایت را

که باید این جهنم را

                   بهار تازه و

                              آزادگی  بخشم.

                                                      "آژن"