آواز رزم

آواز رزم

اشعار انقلابی و مردمی از سرزمین ویران و اسیر به نام افغانستان
آواز رزم

آواز رزم

اشعار انقلابی و مردمی از سرزمین ویران و اسیر به نام افغانستان

بارانی (۳)

بارانی   (3)

در این شب ها که غم چون اشک من

                 بارانی است و سخت می بارد

چه کس خفته ست

چه کس درمرز بیداری

چه کس بیدارو بیدار است

یکی در من فغان عشق می کارد

یکی از من گریزان است

دلا با تو بمانم

بر سراب خشکسال دور  

که نه از یار ونه از بار و

                        بارانها خبر داری

و چون خاموشی ابرها

دو چشمت تر

به کنج دل شرر داری   

شبا با تو شوم من

                     رام و بس آرام

که از جنگ و ستیز زندگی هردم

                      حذر داری

نه آهنگ سفر داری

 درون کهنگی

                   دل مُردگی ها نیز

هزاران سُر و سر داری

 دلا با تو نشاید زیست

چنین سخت گیر و سخت پیمان

شبا با تو نخواهد خفت

در این مرداب بی ایمان

اگر چه با تمام زندگی بیگانه

                                    من هستم

اگر چه بارها بشکستم و رُستم

من اینجا زندگی را

                     تازگی را

در دل امواج می کارم.

                             3 جولای ۲۰۱۰

نظرات 1 + ارسال نظر
وارطان 1389/09/11 ساعت 12:05 ب.ظ

شعر سیمین بهبهانی برای فرزاد و یارانش

گو چگونه بنویسم یکی نه، پنج تن بودند
نه پنج، بلکه پنجاهان به خاطرات من بودند

بگو چگونه بنویسم که دار از درخت آمد
درخت آن درختانی که خود تبر شکن بودند

بگو چگونه بنویسم که چوب دارها روزی
فشرده پای آزادی به فرق هر چمن بودند

نسیم در درختستان به شاخه ها چو می پیوست
پیام هاش دست افشان به سوی مرد و زن بودند

کنون سری به هر داری شکسته گردنی دارد
که روز و روزگارانی یلان تهمتن بودند

چه پای در هوا مانده چه لال و بی صدا مانده
معطل اند این سرها که دفتری سخن بودند

مگر ببارد از ابری بر این جنازه ها اشکی
که مادران جدا مانده ز پاره های تن بودند

ز داوران بی ایمان چه جای شکوه ام کاینان
نه خصم ظلم و ظلمت ها که خصم ذوالمنن بودند

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد